Miodosytnia Podlaska

O Miodosytni Podlaskiej

Miodosytnia Podlaska powstała w gospodarstwie ekologicznym na podlasiu pod Puszczą Białowieską wytwarzając miód pitny owocowy z miodu z własnej pasieki i owoców ze swojego starego sadu. Dzięki wykorzystaniu surowców najwyższej jakości i sprawdzonych receptur nasze produkty zdobywają liczne nagrody i wyróżnienia. Naszą misją było przywrócenie podlasiu zawodowego miodosytnictwa, aby ponownie zagościły na naszych stołach wyśmienite miody pitne i cieszyły wszystkich swym smakiem i aromatem. Nazwa naszego miodu pitnego pochodzi od symbolu podlasia, czyli żubra – Imperatora Puszczy.

Specjalizujemy się w produkcji półsłodkich miodów pitnych owocowych niesyconych, które podczas długiego leżakowania i wyjątkowemu aromatowi trawy żubrowej nabierają niezwykłych walorów smakowych i zachowują naturalne właściwości miodów, ponieważ nie są gotowane przed fermentacją. Mamy nadzieję, że nasze miody pitne przypadną do gustu każdemu bo idealnie sprawdzają się do posiłków i deserów, grzańców w długie zimowe wieczory, a także celebrowania licznych uroczystości, gdy jest schłodzony.

Miody pitne

Miody pitne tak samo jak wino uzyskuje się podczas fermentacji alkoholowej (nie jest to mieszanka miodu, przypraw i spirytusu). Aby uzyskać różne poziomy słodkości gotowego wyrobu, rozcieńcza się naturalny miód przed fermentacją wodą lub sokiem owocowym. Tak powstały tradycyjne polskie nazwy czwórniak, trójniak, dwójniak i półtorak, które różnią się poziomem słodkości, zawartością alkoholu oraz czasem leżakowania. Mogą też posiadać smak i aromat różnych przypraw, który wydobywany był podczas sycenia, czyli gotowania przed fermentacją nastawu na miód pitny z przyprawami, lecz powodowało to utratę naturalnego smaku i zdrowotnych właściwości miodu.

Dlatego też Miodosytnia Podlaska wytwarza jedynie miody pitne niesycone, których produkcja wymaga najwyższej staranności i doświadczenia, aby nie zepsuć tego co stworzyła natura. Nasze miody pitne uszlachetniamy dodatkowo sokami owocowymi zamiast wodą, oraz trawą żubrową w procesie zimnej maceracji podczas dojrzewania miodów pitnych w leżakowni. Za optymalny dla wywarzenia smaków uznaliśmy także półsłodkiego trójniaka, który nawet według średniowiecznych miodosytników lepszy był od południowych win słodkich.